Het feest van Het Licht.

Dat is Kerst, kort samengevat.
De eeuwige heeft zijn zoon gegeven in Jezus Christus en dat vieren we. En dat heeft Hij gedaan om ons op te heffen naar Hem. En dat is een grote troost voor iedereen. En tegelijk is het een feest van de kinderen, samen thuis zijn, licht maken in de duisternis, en te proberen na te denken over de zin van het leven.

Voor veel mensen is dit irrelevante praat geworden. Immers we drijven God in het openbare leven zoveel mogelijk weg, en we doen alsof God niet bestaat.
Als we nu deze weken eens doen alsof God wel bestaat. Dat is veel comfortabeler, veel aangenamer, geeft zin aan het leven, en het is ten mínste een vorm van poëzie.

Leven alsof God bestaat levert wat op. De vreugde van het gelovig leven. Dat  God liefde is, dat Hij zich om ons bekommert,, waardoor allerlei zaken die in het leven moeilijk zijn een plaats kunnen krijgen. Zoals het omgaan met mijn zoon of dochter, die niet doet wat ik wil, of wanneer mijn moeder sterft of wat dan ook. God wordt mens, en dat is het mooiste wat je kunt bedenken.

En dat is een ander geluid dan in de wereld, waarin de mens zichzelf tot god maakt.  Bijvoorbeeld in de sport waar ze eigenlijk alle proporties hebben verloren. Waar voetballers voor €500.000.000,- verkocht worden.  We vergapen ons aan een voetbalwedstrijd. En in het acht uur journaal  na afloop van alle ellende van oorlog  en hongersnood en natuurrampen, wordt aan het eind nog even een voetbaltransfer genoemd. Het is buiten proportie hoe er met sport en sportmensen wordt omgegaan. Koning Voetbal heeft Het Lam van zijn troon gestoten, zei ooit een volksschrijver. Mensen houden graag vast aan het concrete, en zijn bang voor het ongewisse. Mensen hebben het druk met allerlei zaken. En we zijn burn-out, we zijn moe, we houden het niet meer vol.

Jules de Corte zong:

Ik zou wel eens willen weten, 
waarom zijn de mensen zo moe,
het komt door het jachten en jagen
of misschien door hun tienduizend vragen, 
en ze zijn al zo lang op de weg naar de vrede toe.
Daarom zijn de mensen zo moe. Een lied uit 1957.

Wat is het alternatief daarvoor?
Betovering verwondering over het leven, en jezelf even niet belangrijk vinden. Een verhaal waarin het goede overwint van het kwade, en de nederige sterker is dan dat wat zich groot voordoet.
Laten we de betovering van Kerst opnieuw omhelzen. Je kunt jezelf over  geven, en de liturgie vieren en de liederen zingen in de kerstnacht of de kerstdagdienst. En dan even jezelf te vergeten. Laten we nou eens aannemen dat Hij bestaat. Laten we onszelf een moment vergeten, en ruimte maken  om God toe te laten.  Door jezelf te vergeten, door leeg te worden kun je pas gevuld worden door datgene waar het echt om gaat, de liefde, de troost, de bemoediging , de bescheidenheid en de dienstbaarheid/

En het mooie van Kerst is dat God bereid is om ons leven hiermee te vullen, en dat je er niet alleen voor staat. Een leven van eeuwige betekenis. Want het houd hiermee niet op,  er is Iemand,  die ons niet loslaat.

Ds Jacob Meinders