Want muziek geeft je dag een gouden randje
van muziek word je blij en ’t geeft je kracht
die muziek helpt je in ’t leven soms een handje
met muziek komt ’t wonder aan de macht.
Dit refrein schreef ik jaren geleden bij een liedje dat natuurlijk over muziek gaat. Op de een of andere manier neuriede ik het toen me gevraagd werd iets te schrijven over het thema Hart tegen hard.
Waarom schoot die melodie me ineens te binnen? Was het omdat ik bij het woord ‘hart’ vaak denk aan muziek. Want muziek kan je raken, tot tranen toe ontroeren, vreugde brengen, herinneringen oproepen, nieuwe moed geven, je ziel en zinnen verzetten. En wellicht ook verharde harten keren, zoals zo mooi staat in lied 1000, dat begint met de zinnen: Wij zagen hoe een spoor van God sporen van mensen kruiste. Zou muziek ook een spoor van God zijn? Word je op Zijn spoor gezet wanneer muziek je aangrijpt?
Onverwacht overkomt me dat. Vorige week nog in ons dorp bij het Taptoesignaal op 4 mei, bij orgelmuziek die zo prachtig vertaalde wat een tekst wilde zeggen, bij een gezamenlijk gezongen vrolijk lied.
Muziek schept een band. Kortstondig soms, zoals tussen de Engelse en Duitse soldaten in de Eerste Wereldoorlog die, toen het kerstmis was, over het niemandsland bij elkaar kwamen en liederen zongen. Of zoals de oude man naast me in het verpleeghuis die moeizaam praat maar wel het bekende gezang met de anderen meezingt. Of zoals de baby die naar mij lacht als ik een liedje van vroeger voor haar zing.
Zo belangrijk is de verbinding die ontstaat door muziek. God is dan rakelings nabij, denk ik. En met muziek in je hart red je het in het soms zo harde leven met zijn heftige taalgebruik, met de ruwe leuzen, met de boosheid en de redeloosheid.
De zachte krachten zullen zeker winnen in ’t eind, hoopvolle woorden van Henriette Roland Holst. Zal dat zo zijn? Voor mij is muziek ook zo’n zachte kracht. Of we het ermee winnen van de hardheid, is nog de vraag. Maar met een deukje in het kwaad, met een druppel liefde die mengt in de nijd zou ik al blij zijn. Ik wens u allen mooie muziekmomenten toe die uw hart beroeren en daarin een vonk van Gods licht ontsteken.
Ik eindig met een couplet uit ‘Een nieuw lied voor de Heer’ van Michiel van der Plas.
Een nieuw lied voor de Heer, met pauk en cymbaal
en bij citer en luit en schalmei
een nieuw lied voor de Heer in uw mond – in uw taal
want wie geeft u die lied’ren dan Hij.